Επιστρέφων εις Ελλάδα κατόπιν πολυημέρου απουσίας εις το εξωτερικόν πέφτω επάνω εις ειδήσεις καυτάς που με οδηγούν εις τας ακολούθους σκέψεις:
Η Ελλάς από συστάσεώς της εις κράτος έχει ανάγκη από προσωπικότητες εμβελείας αι οποίαι μένουν εις την ιστορίαν με τον χαρακτηρισμόν του "εθνικού" - προσωπικότητες που εκφράζουν τας εκάστοτε ανάγκας και επιθυμίας του ελληνικού λαού, με δύο λέξεις την ψυχήν του έθνους. Τοιουτοτρόπως έχομεν κατά χρονικήν (και ποιοτικήν ενδεχομένως) σειράν τον Διονύσιον Σολωμόν (1798-1857, εθνικός ποιητής), τον Ανδρέαν Συγγρόν (1830-1899, εθνικός ευεργέτης), τον Ελευθέριον Βενιζέλον (1864-1936, εθνάρχης), την Αλίκην Βουγιουκλάκην (1933-1996, εθνική σταρ) και την Ιουλίαν Αλεξανδράτου (1985 -, εθνική πορνοστάρ). Επειδή μεταξύ των προσώπων αυτών μεσολαβούν μερικαί δεκαετίαι, αναρωτιέμαι τι εθνικόν μας περιμένει εις τριάκοντα-τεσσαράκοντα χρόνια.
Ειμί Κωνσταντίνος ο εθνοϊστολόγος και άρτι ωλοκλήρωσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου