ΟΕΔΒ

Περί εθνικών βιβλίων σήμερον:

Το ελληνικόν κράτος - εν έτει 1827, δηλαδή προ της επισήμου αναγνωρίσεώς του - εξέδωσε δίγλωσσον έκδοσιν της Καινής διαθήκης (εις "γραικικήν" και "αλβανιτικήν" γλώσσαν) - μάλλον και για χρήσιν εντός των σχολείων, αφού τα εκκλησιαστικά κείμενα λειτουργούσαν τότε και ως διδακτικά βιβλία. Έναν αιώνα αργότερον εκυκλοφόρησε το περίφημον Abecedar (αναγνωστικόν διά τους σλαβοφώνους Μακεδόνας εκδοθέν εν έτει 1925 υπό της Ελληνικής Κυβερνήσεως - περισσότερα και κατατοπιστικότερα εδώ). Ας μην φρίξουν όμως οι Έλληνες: ως μας πληροφορεί το βιβλίον, οι πάπιες κάνουν και στα μακεδονικά "πα πα" (μακεδονιστί: pa pa), γεγονός που αποδεικνύει την ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Οι μουσουλμάνοι όμως της Ελλάδος δεν εστάθησαν το ίδιο τυχεροί: το 1936 εξεδόθη δια την τρίτην τάξιν των μουσουλμανικών σχολείων αναγνωστικόν (εις την σελίδαν του ΟΕΔΒ όπου παραπέμπω είναι το τρίτον, με τον τίτλο "ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ") με το άνωθεν εικονιζόμενον εξώφυλλον - δηλαδή παιδάκια χαιρετούντα φασιστικώς (ήταν πολύ τρέντυ επί Μεταξά) - και ρήσιν του ηγέτου ως προμετωπίδα: "Είστε Ελληνόπουλα και είναι μεγάλο πράγμα να είναι κανείς Έλλην" (συγκεκριμένας διαστάσεις δεν έδωσε). Τα Ελληνόπουλα μπορεί να τα διαβάσει κανείς και εδώ.

Το ίδιο ελληνικόν κράτος όμως εφρόντισε και για τους γνησίους ελληνοπαίδας: εξέδωσε εν έτει 1969 την "Ελληνική Ιστορία των Νεωτέρων Χρόνων" με αναλυτικήν παρουσίασιν του πολέμου κατά του κομμουνισμού και τελευταίον κεφάλαιον περί την "21η Απριλίου 1967" (διαβλέπω κομμουνιστόν δάκτυλον εις την διάταξιν της ύλης: η τοποθέτησις εις το τέλος παρείχε την δυνατότητα εις τους τυχόν εναπομείναντας ανθέλληνας εκπαιδευτικούς να ισχυρισθούν ότι δεν επρόλαβαν να διδάξουν το θαυμάσιον τούτο κεφάλαιον).

Ειμί Κωνσταντίνος ο διδάσκαλος και άρτι ωλοκλήρωσα.